دیدگاه: هوشنگ ابتهاج مستقل زیست و مستقل مرد گفت‌وگو با علیرضا روشن

Iran International ایران اینترنشنال

هوشنگ ابتهاج شاعری که نامش هفت دهه در فهرست سرآمدان شعر فارسی بود در ۹۵ سالگی در کلن آلمان درگذشت. ابتهاج به عبارتی شاعری بود با زیست سیاسی و اجتماعی اما سیاست و اجتماع در شکل عریان و ارزان و شعاری‌اش به شعر او رخنه نکرده بود. شعر ابتهاج حامل روح زمانه‌اش بود و در فن شاعری به انتقال بار عاطفی کلام به مخاطب باور داشت و شاید همین شگرد بود که غزل‌ها و تصانیفش را در دل و زبان نسل‌ها ثبت کرد. میهمان ما در «دیدگاه» می‌گوید: ابتهاج می‌توانست و توانایی‌اش را خیلی بیشتر از بقیه داشت که سرود ملی بگوید، سرودی که روی تشک کشتی و استادیوم آزادی و استادیوم اسیری و همه‌جا بخوانند. اما سوی حکومت‌ نرفت و سرود ملی حکومتی نگفت. ایران ای سرای امید» او سرود ملی شهروندان ایران است، نه سرودی که محتوای آن از حکومت بالادست به جامعه زیردست تلقین شده باشد.